TÜRKİYE'NİN DEĞİŞENLERİ

YÖK başkanı değişti; YÖK aynı yetkilerle donatılmış halde, üniversitelere takılmış ıslak kayıştan boyun bağı gibi duruyor!

Ne diyor yenisi: "Bütün yasaklar kalkacak!" Eyvallah... Göreceğiz... "Kartal kalkar, dal sarkar" muhabbetine dönüşmesin de. Siyah-beyaz Nazi tipli totaliter yönetimden sarıklı-cüppeli-türbanlı renk manifestosuna geçmeyelim de...

"YÖK'e hayır!" değil. YÖK'ü biz yönetelim. Yıllardır biz solcular da, İslamcılar da YÖK'e karşı muhabbet içindeydik. Şimdi onlar iktidarı kapınca, YÖK'ü de sevdiler. YÖK'ü kaldırmıyorlar, başını değiştiriyorlar.

II. Mahmut da yeniçeri sarığını çıkartıp "fes" giydirmişti.

Mustafa Kemal , fesi çıkarıp şapka giydirmişti.

Sorunumuz kafanın içiyle değil, görüntüsüyle ilgili.

Kafa aynı olunca, üstüne ne korsan koy... En fazla görüntü değişir. Tuhaf ülkeyiz vesselam, işçi-köylü toplanıp başbakan seçebiliyor, ancak bu ülkenin istikbalini hazırlayanlar (üniversite hocaları) kendilerine bir dekan ya da rektör seçmekten acizler...

Kısaca YÖK tamam! Emin ellerdeyiz! Değişen "İşçi sınıfı!".

Türkiye Cumhuriyeti'nin, kendi elleriyle, 'lazım' olduğu için özene bezene kurdurduğu bir beyaz sendikası vardı. Türk-İş!

Kokmaz-bulaşmaz, tavşanların yönettiği, hatta her sendikanın yöneticisinin temiz 'sicilli' olmasını esas alan, besleme sendika Harb-İş'in başkanını subay zannederdiniz. Türk-Metal'in başkanı, son Türk gibi davranırdı. Kendini Türklüğün yeniden restorasyonuna adamış, işi abartıp bir de TV kurarak, orta Anadolu şivesini esas Türkçe haline getirme gayretindeydi... Ne olduysa bu 'yaman Türkler' bir tornistanla, AKP'nin dümen suyuna kapılıp AKP'li birini Türk-İş'in başına seçmişlerdir.

Başbakanımız tek başına Türk-İş'i devir-teslim aldı. Bir de göstermelik kongre yaptılar.

Türk-İş de tamam, beyazdan yeşile boyandı. Hak-İş kesmemişti. İktidar geldikleri her yerde toptan Hak-İş'e geçerdi belediye işçileri.

Değişen medya!

Önce "Star" Grubu el değiştirdi. Sonra Sabah-atv. Osmanlı'nın ruhu hâkim oldu. Anadolu'da, "malları müsadere edile, kellesi vurula" nidası, anayasayal düstur haline geldi. Devletin tavuğunu satmaya kalksanız en az üç müşteri çıkması lazım, rekabete açık olması lazım gibi kaideler var. Ama bizde bir de mezat kültürü var. Çıkar mezatçı, batan geminin malları ya da mirasyedilerin paylaşamadıkları miras emtialarını satıyor.. satıyorum, satıyorumm. Sat.... saatıımm! diye...

TMSF mezatında satıldı Star ve SABAH-atv!

Aklıma Tevfik Fikret 'in 'Yiyin efendiler" diye başlayan şiiri geliyor...

Türkiye değişiyor...

Ticaretçiler değişti. Anayasa Mahkemesi başkanı değişti, işçiler değişti. Tabib odaları değişemedi, bir de TMMOB değişemedi. Ne de olsa hepsi üniversite mezunu ve yabancı ideolojiyle kafaları kirlenmiş bunların(!).

Ecza Odaları Birliği'ni değiştirmeye çalışıyorlar. Onlar da değişir gibi gözüküyorlar. Para bizim milleti bozuyor. Eczacılar esnaflaştı, değişirlerse pek şaşmam!

Bir de değişmeyenimiz var

Türkler asla değişmez! Osmanlı payitahtı İstanbul'un iki Kaşıkçı elması vardı.

Bir Topkapı Sarayı, bakımsızlıktan dökülüyor. Öteki de Fatih Sultan Mehmet 'in kurduğu, Sultan Süleyman' ın eklemeleriyle dünyanın ilk çarşılarından olan Kapalıçarşı.

7 yangın, 3 büyük deprem, bir de yeniçeri yağmasına uğramış (1728), yıkılmamış Kapalıçarşı. Ancak şimdi içindeki esnafın yıkımıyla karşı karşıya. 47.000 metrekare alanda yerleşmiş, çatısı kurşunla kaplı. Önce çatıdaki kurşun kaplamayı çalmışlar. Yağmur yağınca ta temele ulaşır hale gelmiş.

Sonra dükkândan dükkâna ya da arkadan satın alınan ek binalara varmak için çarşı esnafı tarafından yıkılmış. Apartman altını oto galerileri yapmak isteyen esnaf kolon kesmişti. Depremde yıkılan binalardan anladık. Kapalı Çarşı'yı da başkası yıkmıyor, içindeki esnaf yıkıyor. Büyüyorlar, sığmıyorlar, yıkıyorlar....

Türk olmaktan gurur duyuyorum!

Serpuşumuz-sarığımız değişir.

Ruhumuz asla!

Türk'ün Türk'ten başka düşmanı yoktur.

İÇERİK ARA